600 dni...

środa, 8 października 2014

600 dni...

600 dni Isiu minęło od kiedy nasze życie się zmieniło. Tyle dni smutku i tęsknoty.
600 dni jak zrodziłaś się dla Nieba.
Nigdy się z tym nie pogodzę, ani ja ani Twój tatuś.
Wiem, że co niektórzy zapomnieli. Nawet do Ciebie nie zaglądają. To mnie boli, ale nie mogę tego zmienić. Nawet już nie chcę wysłuchiwać tych tłumaczeń, a bo nie mogę, a brak czasu, tak schodzi. A jesteś ich wnuczką i bratanicą. Twój tatuś przez to się denerwuje, bo chciałby abyś była dla nich tak ważna jak jesteś dla dziadków z mojej strony. Niestety On też nie może tego zmienić.
Niedługo Wszystkich Świętych. Wtedy pójdą zapalić Ci znicza, bo tak wypada. Eh
A to słowa z głębi mojego serca córeczko

600 dni jak odeszłaś Aniele
Choć znaczyłaś dla nas tak wiele
600 dni Isiu minęło
Kiedy nasze życie się zmieniło
Byłaś zbyt piękna dla świata tego
Od razu zasłużyłaś na miejsce u Boga NaszegoChoć błagałam by nam Ciebie nie zabierał
By okazał litość, dziecka nie odbierał
Za nic miał moje szlochanie
I odebrał dziecie ukochane
Gdy nadejdzie kres mych snów
Wtedy spotkamy się znów
I wszystko Ci Isiu wynagrodzę
Bo ze stratą Ciebie się nie pogodzę

Powiązane linki:
http://pamietnikiwspomnienia.blogspot.com/2013/11/moja-za-wczesnie-wydarta-z-mego-ona.html
http://pamietnikiwspomnienia.blogspot.com/2013/11/isabella.html
http://pamietnikiwspomnienia.blogspot.com/2014/02/pierwsze-urodziny-isi.html
http://pamietnikiwspomnienia.blogspot.com/2014/02/rok-temu.html
http://pamietnikiwspomnienia.blogspot.com/2014/02/rok-temu-cd.html
http://pamietnikiwspomnienia.blogspot.com/2014/05/a-byoby-tak-pieknie.html

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Miłości Moja

Miłości moja za wcześnie wydarta z mego łona
Rozpacz i pustka, po kilku słowach doktora
Boże, płacz i bezsilność
Bo zabrałeś naszą miłość,
Ty, który dajesz Skarb matką, które mordują swe dziecie
Nam zabrałeś naszą miłość, nasze szczęście przecie.
Wiesz ile czasu się staraliśmy,
Tak bardzo tego maleństwa pragneliśmy
Mieliśmy już tak dalekie plany...
Przygotowywaliśmy się na te wielkie zmiany
A Ty z nas zadrwiłeś
I naszą nadzieję i radość zabiłeś.
Złą kartą z nami pograłeś
I naszą córeczkę zabrałeś.

Lista życzeń osieroconych rodziców

1. Chciałabym, by moje dziecko nie umarło. Chciałabym je mieć z powrotem.
2. Chciałbym, byś się nie bał wymawiając imię mojego dziecka. Moje dziecko istniało i było dla mnie bardzo ważne. Potrzebuję usłyszeć, że było ono ważne także dla Ciebie.
3. Jeśli płaczę lub reaguję emocjonalnie, gdy mówisz o moim dziecku chciałabym, byś wiedział, że to nie dlatego, że mnie ranisz. Czuję wówczas, że pamiętasz; czuję twoją troskę! Śmierć mojego dziecka jest przyczyną moich łez. Rozmawiasz ze mną o moim dziecku, pozwoliłeś mi podzielić się smutkiem. Dziękuję Ci za to
4. Chciałbym, byś nie „zabijał” ponownie mego dziecka usuwając jego zdjęcia, rysunki, pamiątki ze swojego domu.
5. Bycie rodzicem w żałobie nie jest zaraźliwe, więc chciałbym byś mnie nie unikał. Potrzebuję Cię teraz bardziej niż kiedykolwiek.
6. Potrzebuje urozmaicenia, chcę usłyszeć co u Ciebie, lecz chcę, byś także słuchał mnie. Mogę być smutna. Mogę płakać, lecz chciałabym, byś pozwolił mi mówić o moim dziecku; to mój ulubiony temat.
7. Wiem, że często o mnie myślisz i się modlisz. Wiem, że śmierć mojego dziecka boli Cię także. Chciałabym o tym wiedzieć: powiedz mi to przez telefon, napisz list lub uściśnij mnie.
8. Chciałbym żebyś nie oczekiwał, że moja żałoba skończy się wraz z upływem sześciu miesięcy. Pierwsze miesiące są dla mnie szczególnie traumatyczne; chciałbym jednak być zrozumiał, że mój żal nie będzie mieć końca. Będę cierpiała z powodu śmierci mojego dziecka aż do ostatniego dnia mego życia.
9. Naprawdę staram się „zaleczyć”, chciałabym jednak byś zrozumiał, że nigdy nie będę w pełni wyleczona. Zawsze będę tęskniła za moim dzieckiem i będę pełna żalu, że już nie żyje.
10. Chciałabym byś nie oczekiwał ode mnie "NIE MYŚLENIA O TYM" lub "BYCIA SZCZĘŚLIWĄ”. Nie sprostam żadnemu z tych oczekiwań przez długi czas.
11. Nie chciałabym traktował mnie jak „OBIEKT LITOŚCI”, chciałabym jednak byś pozwolił mi na smutek. Zanim się „wyleczę” to musi boleć.
12. Chciałabym byś zrozumiał, że moje życie roztrzaskało się w drobny mak. Wiem, że to przygnębiające być blisko mnie, gdy tak czuję. Proszę bądź cierpliwy w stosunku do mnie, tak jak i ja jestem.
13. Gdy mówię "U mnie w porządku", chciałabym, byś zrozumiał, że „NIE JEST MI DOBRZE”, a każdy dzień to zmaganie się ze śmiercią mojego dziecka.
14. Chciałabym byś wiedział, że wszystkie moje reakcje związane z żałobą są normalne. Możesz spodziewać się depresji, złości, wszechogarniającego poczucia beznadziejności i smutku. Proszę więc, wybacz mi, że czasem jestem cicha i wycofana, innym zaś razem irytuję się i zachowuje ekscentrycznie.
15. Twoja rada by "żyć dzień za dniem" i tak odmierzać czas jest doskonała. Jednak obecnie, dzień to zbyt dużo i zbyt szybko dla mnie. Chciałabym wiedzieć, że daję sobie radę z godzina po godzinie.
16. Zaproponuj od czasu do czasu pojechać ze mną na cmentarz, zapalić lampkę, pomilczeć chwilę. Nie za często, tylko czasami. Daj mi znać że pamiętasz.
17. Nie mów: jesteś młoda, będziesz miała kolejne dzieci. Być może będzie dane mi się cieszyć jeszcze nie jednym dzieckiem, najpierw jednak muszę opłakać to, które odeszło. I żadne inne dziecko mi go nie zastąpi.
18. Najważniejsze: Wspomnij czasem o mim dziecku. Nie udawaj, że nie istniało. Słowa mniej bolą niż uporczywe milczenie.

ŻYCIE PO STRACIE - Pamiętnik, myśli i wspomnienia....

Pamiętnik, myśli i wspomnienia...

środa, 8 października 2014

600 dni...

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

O mnie