Styczniowo-szpitalnie

Dawno nie pisałam, ale to przez to, że ostatnie dni mijają mi między szpitalem, a czasem wypełnionym na zakupienie wyprawki dla Maliki. Jak zaczęło się od drugiego grudnia z tymi szpitalami to się skończyć nie może. Leki co dostałam przed Wigilią nie pomogły i dzień po świętach, trafiłam do szpitala w CZMP. Poszłam z gardłem i opryszczką a okazało się że mam jeszcze cholestazę. Poleżałam do sylwestra i na szczęście ok 15 wypuścili nas do domku. Mieliśmy czas na zakup kilku niezbędnych rzeczy dla Małej, tym bardziej, że przy cholestazie poród przedwczesny jest wskazany. Wigilię spędziliśmy w sumie w domku, ale wcześniej zrobiliśmy objazd po rodzicach i oczywiście pojechaliśmy do naszej córeczki. Postawiliśmy jej śliczną choineczkę i połamaliśmy się z nią w myślach opłatkiem. Wychodząc z cmentarza nie wytrzymałam i się rozpłakałam, nie tak powinno być. W Wigilię powinna dostać pierwsze świąteczne prezenty, a co mogliśmy jej kupić? Kwiaty, znicze? Tyle nam zostało.
Połowa stycznia minęła spokojnie. Sylwester w domku z dziećmi i mężem. Uwielbiam te chwile razem:) Choć ten był nietypowy:) mąż mało co do jedzenia kupił i trzeba było pizze dzieciom zagrzać, a mięso na nowy rok zostawić. Ale najważniejsze, że razem go spędziliśmy i wypuścili mnie z tego szpitala. Nie na długo, bo 15 miałam wizytę u ginekologa z mojej miejscowości  i jak zobaczył wyniki z obciążenia glukozą (przy poprzedniej wizycie zaginął, teraz cudownie się znalazł) od razu mnie na profile do szpitala skierował i znów przeleżałam kilka dni. Niestety, cukrzyca ciążowa się potwierdziła. Ledwo wyszłam ostatnio ze szpitala, a wczoraj miałam wizytę w Łodzi w  CZMP, gdzie zaś ten lekarz zobaczył wyniki z krwi (fibrynogen, D-dimery i coś w podobie) to znów skierowanie do szpitala i dziś mam się tam zgłosić. Zaczyna mi powolutku psychika siadać, bo ile można wytrzymać. Non stop jakieś diagnozy które się potwierdzają, a my tylko chcemy mieć dziecko. Czy to tak wiele? Czy my tak dużo wymagamy?

Nowy Rok

Dziś Nowy Rok, oby był lepszy od tego co minął. Czas na refleksje, ale to już nie dziś. U nas 30tc, malutka się wierci i cieszy z mamusią że sylwestra w domku spędziłyśmy z dzieciaczkami i tatusiem. Dla Wszystkich: Spełnienia marzeń, oby ten rok był pełen miłości, wsparcia bliskich i blisko nas zawsze życzliwych osób.