ŻYCIE PO STRACIE - Pamiętnik, myśli i wspomnienia....: lutego 2015

niedziela, 22 lutego 2015

Dwa lata od pogrzebu ...

Dwa lata temu od godziny 11.00 byłam już z moją córeczką. Po tym jak 15 lutego zrodziłam ją dla Nieba wreszcie wypuszczono mnie ze szpitala. Ubierałam ją do trumienki, przytulałam, gładziłam podusie by ją nie piła w główkę, zakładałam sukienusie, czapeczkę, owijałam w kocyk jak w becik. Wszystko bielutkie, nowiutkie dla mojej Kruszynki. Potem mąż się pożegnał i zamknięto trumienkę. Wieźliśmy ją sami na cmentarz. Ostatnia droga naszej kruszynki. Potem pod cmentarzem głaskaliśmy wieko trumny. Mieliśmy dużo czasu dla siebie bo pogrzeb o 14 był. Ok 13 zaczęli zjeżdżać się bliscy, był problem, bo ziemia zamarzła i tata pomagał grabarzowi ognisko rozpalić i udało się. Przed 14 przyjechał ksiądz, a ja musiałam wnieść moje dziecko przez cmentarną bramę. Nie mogłam jej nikomu oddać :( Boże jak to boli :'( Wszystko pamiętam jakby to było wczoraj. Te dni między Twoimi urodzinami a dniem pogrzebu, w tym roku były znaczące, bo wreszcie poznałam przyczynę Twojej śmierci córeczko <3 Isiu <3

niedziela, 15 lutego 2015

Drugie Urodzinki Isabellki (*)

Moje łzy, tęsknoty łzy spływają po mym licu
Tak wyglądają noce od dwóch lat w mym życiu.
Każda łza bólem i miłością do Ciebie nasączona
Nadziejo Ty nasza Wielka niespełniona.
Moje serce rozpadło się i bliznami poorane
Od dwóch lat te kawałki jak puzzle są składane,
Ale jednego kawałeczka układanki nie ma
I choć zrobiłabym wszystko, odzyskać się go nie da.
Więc moje serce wciąż łka, wciąż łka
Gdzie jesteś dziecino Moja?
Bóg Cię Isiu zabrał do Siebie
I Świętą uczynił tam w Niebie.
A nas pustka i rozpacz przytłacza
I cień żałoby zewsząd otacza.

Córeczko to kolejny list do Ciebie od Mamusi :(
Dziś o 21.30 minie dwa lata jak zrodziłam Cię dla Nieba.
Tęsknimy i Kochamy <3

sobota, 14 lutego 2015

Dwa lata jak Twoje serduszko się zatrzymało ....

Dwa lata temu, mniej więcej o godzinie 16.15 dowiedziałam się że Twoje serce córeczko nie bije. Nasz świat rozsypał się na kawałeczki. Od tego czasu staramy się go poskładać, ale jest jak puzzle i mimo że dopasujesz je idealnie to i tak widać łączenia, które są jak blizny. Te blizny to nasze łzy i dni bez Ciebie... Dni pełne tęsknoty... Kochamy Cię Isiu

Miłości Moja

Miłości moja za wcześnie wydarta z mego łona
Rozpacz i pustka, po kilku słowach doktora
Boże, płacz i bezsilność
Bo zabrałeś naszą miłość,
Ty, który dajesz Skarb matką, które mordują swe dziecie
Nam zabrałeś naszą miłość, nasze szczęście przecie.
Wiesz ile czasu się staraliśmy,
Tak bardzo tego maleństwa pragneliśmy
Mieliśmy już tak dalekie plany...
Przygotowywaliśmy się na te wielkie zmiany
A Ty z nas zadrwiłeś
I naszą nadzieję i radość zabiłeś.
Złą kartą z nami pograłeś
I naszą córeczkę zabrałeś.

Lista życzeń osieroconych rodziców

1. Chciałabym, by moje dziecko nie umarło. Chciałabym je mieć z powrotem.
2. Chciałbym, byś się nie bał wymawiając imię mojego dziecka. Moje dziecko istniało i było dla mnie bardzo ważne. Potrzebuję usłyszeć, że było ono ważne także dla Ciebie.
3. Jeśli płaczę lub reaguję emocjonalnie, gdy mówisz o moim dziecku chciałabym, byś wiedział, że to nie dlatego, że mnie ranisz. Czuję wówczas, że pamiętasz; czuję twoją troskę! Śmierć mojego dziecka jest przyczyną moich łez. Rozmawiasz ze mną o moim dziecku, pozwoliłeś mi podzielić się smutkiem. Dziękuję Ci za to
4. Chciałbym, byś nie „zabijał” ponownie mego dziecka usuwając jego zdjęcia, rysunki, pamiątki ze swojego domu.
5. Bycie rodzicem w żałobie nie jest zaraźliwe, więc chciałbym byś mnie nie unikał. Potrzebuję Cię teraz bardziej niż kiedykolwiek.
6. Potrzebuje urozmaicenia, chcę usłyszeć co u Ciebie, lecz chcę, byś także słuchał mnie. Mogę być smutna. Mogę płakać, lecz chciałabym, byś pozwolił mi mówić o moim dziecku; to mój ulubiony temat.
7. Wiem, że często o mnie myślisz i się modlisz. Wiem, że śmierć mojego dziecka boli Cię także. Chciałabym o tym wiedzieć: powiedz mi to przez telefon, napisz list lub uściśnij mnie.
8. Chciałbym żebyś nie oczekiwał, że moja żałoba skończy się wraz z upływem sześciu miesięcy. Pierwsze miesiące są dla mnie szczególnie traumatyczne; chciałbym jednak być zrozumiał, że mój żal nie będzie mieć końca. Będę cierpiała z powodu śmierci mojego dziecka aż do ostatniego dnia mego życia.
9. Naprawdę staram się „zaleczyć”, chciałabym jednak byś zrozumiał, że nigdy nie będę w pełni wyleczona. Zawsze będę tęskniła za moim dzieckiem i będę pełna żalu, że już nie żyje.
10. Chciałabym byś nie oczekiwał ode mnie "NIE MYŚLENIA O TYM" lub "BYCIA SZCZĘŚLIWĄ”. Nie sprostam żadnemu z tych oczekiwań przez długi czas.
11. Nie chciałabym traktował mnie jak „OBIEKT LITOŚCI”, chciałabym jednak byś pozwolił mi na smutek. Zanim się „wyleczę” to musi boleć.
12. Chciałabym byś zrozumiał, że moje życie roztrzaskało się w drobny mak. Wiem, że to przygnębiające być blisko mnie, gdy tak czuję. Proszę bądź cierpliwy w stosunku do mnie, tak jak i ja jestem.
13. Gdy mówię "U mnie w porządku", chciałabym, byś zrozumiał, że „NIE JEST MI DOBRZE”, a każdy dzień to zmaganie się ze śmiercią mojego dziecka.
14. Chciałabym byś wiedział, że wszystkie moje reakcje związane z żałobą są normalne. Możesz spodziewać się depresji, złości, wszechogarniającego poczucia beznadziejności i smutku. Proszę więc, wybacz mi, że czasem jestem cicha i wycofana, innym zaś razem irytuję się i zachowuje ekscentrycznie.
15. Twoja rada by "żyć dzień za dniem" i tak odmierzać czas jest doskonała. Jednak obecnie, dzień to zbyt dużo i zbyt szybko dla mnie. Chciałabym wiedzieć, że daję sobie radę z godzina po godzinie.
16. Zaproponuj od czasu do czasu pojechać ze mną na cmentarz, zapalić lampkę, pomilczeć chwilę. Nie za często, tylko czasami. Daj mi znać że pamiętasz.
17. Nie mów: jesteś młoda, będziesz miała kolejne dzieci. Być może będzie dane mi się cieszyć jeszcze nie jednym dzieckiem, najpierw jednak muszę opłakać to, które odeszło. I żadne inne dziecko mi go nie zastąpi.
18. Najważniejsze: Wspomnij czasem o mim dziecku. Nie udawaj, że nie istniało. Słowa mniej bolą niż uporczywe milczenie.