Ostatnie tygodnie ciąży....

wtorek, 4 marca 2014

Ostatnie tygodnie ciąży....

Wtedy w środę 12.02 pojechaliśmy na USG, robił lekarz B. Również zdziwiony jak wszyscy że nie leżę w szpitalu bo mam małowodzie. Mówię mu że tydzień temu mnie z niego wypuścili. Pyta, kiedy mam wizytę u lekarza, bo do tego serduszko małej bije trochę za szybko. Także w piątek znów jadę do lekarza J. Ola ze mną jedzie. Najpierw pobranie krwi, potem ktg i czekanie do południa na wyniki i wizytę. Jedziemy z Olą do Portu połazić bo co tu siedzieć tyle czasu. Jadę też do hurtowni po kwiaty dla naszej Isi, bo to 14 luty- tego dnia dowiedzieliśmy się, że małej serduszko już nie bije. Chce jej zrobić torcik z żywych kwiatów w kształcie serduszka. W Porcie odbieram dla niej też baloniki trzy z helem. Po powrocie do Centrum Zdrowia Matki Polki, wyniki już na mnie czekały i od razy lekarz mnie wziął do gabinetu. Po obejrzeniu wyników, z których był niezadowolony, znów dostałam skierowanie do szpitala, ale dopiero na przyszły czwartek, gdyż jak to powiedział w sobotę on będzie na dyżurze, u mnie będzie prawie 37 tc, więc będziemy działać. W poniedziałek mam iść na ktg w Bełchatowie, a w środę na USG znów w Łodzi.
Po powrocie do domu zajęłam się obiadem i robieniem torcika dla Isi i tak do wieczora.
W sobotę pojechaliśmy do córeczki na cmentarz w jej pierwsze urodziny. Straszny dzień :( Łzy same leciały, a ból rozrywa serce na milion kawałków:(

Pierwsze urodziny Isi

Nadeszły pierwsze urodzinki
Naszej malutkiej Kruszynki
Isabellko Córeczko kochana
Tak przez nas wyczekana ...
Może byś już sama dreptała
Wszystkim wokół dokazywała
Torcik byłby zamówiony
Lecz dziś dom w żałobie pogrążony
Nie dane nam było z Tobą się radować
A Tobie życzenia i prezenty przyjmować
Bo Ty w niebie urodziny świętujesz
I tam wśród Aniołków świeczkę zdmuchujesz
Nam rozpacz i pustka po Tobie pozostała
A tęsknota do serca na zawsze się włamała.

Ten ból jest nie do opisania i mimo że w domku mam dwoje dzieci, pod sercem rośnie maleństwo to nic nie uśmierzy bólu po stracie naszej córeczki. Już na zawsze będziemy naznaczeni :(

W niedzielę dochodziliśmy do siebie. Dzieci szykowały się do szkoły, mój Kochany do pracy. Przyjechała wieczorem do nas moja siostrzenica Monia i została do Poniedziałku. Za to w poniedziałek od rana urwanie głowy. Jeszcze nim dzieci do szkoły wyszły, dzwoniła siostra Monika, że przyjedzie na kawę i na zakupy wyskoczymy, jeszcze wczoraj Ola dzwoniła, że pojedzie ze mną na KTG i właśnie idzie do mnie, za moment dzwonił kurier, że paczkę zaraz dostarczy. Siostrzenica niestety musiała już jechać do ortodonty, więc ja, Ola i Monika pojechałyśmy we trzy do galerii i po tym ja z Olą na KTG. A tam zaś złe wieści.

Zapis wyszedł zły, małej serduszko biło za szybko i nim położna mnie odpięła już lekarz wypisał skierowanie do szpitala.

Dobrze że KTG było na 13, to nim zapisało się, nim dojechałam do domu to zaraz wrócił z pracy mój mężuś i pojechaliśmy tym razem do szpitala w Piotrkowie. Przyjęli nas bez problemu. Dopiero na drugi dzień kiedy się zapoznano z moimi wypisami wcześniejszymi to zaczęły się schody. Stwierdzono, że jest za duże obciążenie i potrzebny mi jest szpital specjalistyczny trzeciego stopnia referencji, a w Piotrkowie jest tylko drugi stopień. Także kiedy wszystko unormują muszą mnie odesłać do Łodzi do CZMP.

W Piotrkowie przeleżałam do czwartku, a od razu po dostaniu wypisu miałam się zgłosić do Łodzi i nawet na wypisie był zapis: przekierowanie do Instytutu CZMP. Czas w Piotrkowie spędziłam bardzo miło, położne wspaniałe, o wyglądzie sal ocp i porodówki i położnictwa nie wspomnę. Jedyny szpital ze standardami europejskimi. KTG miałam na swoim łóżeczku trzy razy dziennie. Tv bez opłat, toaleta w pokoju. Naprawdę polecam ten szpital.

W czwartek po wyjechaniu z Piotrkowa pozwoliłam sobie na małe szaleństwo i poszliśmy w Łodzi do Pizza Hut. A po tym niestety musiałam zgłosić się na izbę przyjęć do CZMP:(

Znowu.....

Powiązane linki :
http://pamietnikiwspomnienia.blogspot.com/2014/02/moja-psychika-powoli-siada.html
http://pamietnikiwspomnienia.blogspot.com/2014/03/ostatnia-wizyta-w-szpitalu.html
http://pamietnikiwspomnienia.blogspot.com/2014/04/malika-anastazja.html

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Miłości Moja

Miłości moja za wcześnie wydarta z mego łona
Rozpacz i pustka, po kilku słowach doktora
Boże, płacz i bezsilność
Bo zabrałeś naszą miłość,
Ty, który dajesz Skarb matką, które mordują swe dziecie
Nam zabrałeś naszą miłość, nasze szczęście przecie.
Wiesz ile czasu się staraliśmy,
Tak bardzo tego maleństwa pragneliśmy
Mieliśmy już tak dalekie plany...
Przygotowywaliśmy się na te wielkie zmiany
A Ty z nas zadrwiłeś
I naszą nadzieję i radość zabiłeś.
Złą kartą z nami pograłeś
I naszą córeczkę zabrałeś.

Lista życzeń osieroconych rodziców

1. Chciałabym, by moje dziecko nie umarło. Chciałabym je mieć z powrotem.
2. Chciałbym, byś się nie bał wymawiając imię mojego dziecka. Moje dziecko istniało i było dla mnie bardzo ważne. Potrzebuję usłyszeć, że było ono ważne także dla Ciebie.
3. Jeśli płaczę lub reaguję emocjonalnie, gdy mówisz o moim dziecku chciałabym, byś wiedział, że to nie dlatego, że mnie ranisz. Czuję wówczas, że pamiętasz; czuję twoją troskę! Śmierć mojego dziecka jest przyczyną moich łez. Rozmawiasz ze mną o moim dziecku, pozwoliłeś mi podzielić się smutkiem. Dziękuję Ci za to
4. Chciałbym, byś nie „zabijał” ponownie mego dziecka usuwając jego zdjęcia, rysunki, pamiątki ze swojego domu.
5. Bycie rodzicem w żałobie nie jest zaraźliwe, więc chciałbym byś mnie nie unikał. Potrzebuję Cię teraz bardziej niż kiedykolwiek.
6. Potrzebuje urozmaicenia, chcę usłyszeć co u Ciebie, lecz chcę, byś także słuchał mnie. Mogę być smutna. Mogę płakać, lecz chciałabym, byś pozwolił mi mówić o moim dziecku; to mój ulubiony temat.
7. Wiem, że często o mnie myślisz i się modlisz. Wiem, że śmierć mojego dziecka boli Cię także. Chciałabym o tym wiedzieć: powiedz mi to przez telefon, napisz list lub uściśnij mnie.
8. Chciałbym żebyś nie oczekiwał, że moja żałoba skończy się wraz z upływem sześciu miesięcy. Pierwsze miesiące są dla mnie szczególnie traumatyczne; chciałbym jednak być zrozumiał, że mój żal nie będzie mieć końca. Będę cierpiała z powodu śmierci mojego dziecka aż do ostatniego dnia mego życia.
9. Naprawdę staram się „zaleczyć”, chciałabym jednak byś zrozumiał, że nigdy nie będę w pełni wyleczona. Zawsze będę tęskniła za moim dzieckiem i będę pełna żalu, że już nie żyje.
10. Chciałabym byś nie oczekiwał ode mnie "NIE MYŚLENIA O TYM" lub "BYCIA SZCZĘŚLIWĄ”. Nie sprostam żadnemu z tych oczekiwań przez długi czas.
11. Nie chciałabym traktował mnie jak „OBIEKT LITOŚCI”, chciałabym jednak byś pozwolił mi na smutek. Zanim się „wyleczę” to musi boleć.
12. Chciałabym byś zrozumiał, że moje życie roztrzaskało się w drobny mak. Wiem, że to przygnębiające być blisko mnie, gdy tak czuję. Proszę bądź cierpliwy w stosunku do mnie, tak jak i ja jestem.
13. Gdy mówię "U mnie w porządku", chciałabym, byś zrozumiał, że „NIE JEST MI DOBRZE”, a każdy dzień to zmaganie się ze śmiercią mojego dziecka.
14. Chciałabym byś wiedział, że wszystkie moje reakcje związane z żałobą są normalne. Możesz spodziewać się depresji, złości, wszechogarniającego poczucia beznadziejności i smutku. Proszę więc, wybacz mi, że czasem jestem cicha i wycofana, innym zaś razem irytuję się i zachowuje ekscentrycznie.
15. Twoja rada by "żyć dzień za dniem" i tak odmierzać czas jest doskonała. Jednak obecnie, dzień to zbyt dużo i zbyt szybko dla mnie. Chciałabym wiedzieć, że daję sobie radę z godzina po godzinie.
16. Zaproponuj od czasu do czasu pojechać ze mną na cmentarz, zapalić lampkę, pomilczeć chwilę. Nie za często, tylko czasami. Daj mi znać że pamiętasz.
17. Nie mów: jesteś młoda, będziesz miała kolejne dzieci. Być może będzie dane mi się cieszyć jeszcze nie jednym dzieckiem, najpierw jednak muszę opłakać to, które odeszło. I żadne inne dziecko mi go nie zastąpi.
18. Najważniejsze: Wspomnij czasem o mim dziecku. Nie udawaj, że nie istniało. Słowa mniej bolą niż uporczywe milczenie.

ŻYCIE PO STRACIE - Pamiętnik, myśli i wspomnienia....

Pamiętnik, myśli i wspomnienia...

wtorek, 4 marca 2014